Na 3 nachten in otel Ayyildiz in Sögüt wordt het weer inpakken, de auto wordt weer vakkundig ingepakt, volgepropt.met onze bagage.
Vandaag laatste wandeldag voor ons 4en, de andere lopers van de caravaan gaan nog 4 weken verder tot aan Konya.
We lopen in een vrij open landschap met vergezichten. We krijgen gezelschap van kwakende kikkers, tjilpende krekels, blaffende honden, kuddes schapen en geiten, ezels en een schilpad die ons pad kruist.
Na 10km strijken we neer in dorpje....
Voor een pauze in theehuis. Het is een drukte van belang, het dorp heeft kennelijk iets te vieren. Het blijkt een uitvaart in retro van een bewoner die overleden is in corona tijd. Er is een maaltijd georganiseerd voor het hele dorp. Ook wij, wandelaars worden uitgenodigd door de muhtar om na het gebed in de moskee mee te eten. Wat een gastvrijheid!!

Na de maaltijd hebben we nog 8km te gaan.
Nietsvermoedend lopen we verder, een schaapskudde tegemoet. Het blijkt een kudde zonder herder. Maar wel met honden die ons blaffend tegemoet komen, al gauw zijn we omringd door 7 honden, het voelt bedreigend.
We blijven dicht bij elkaar met ons 8en.
Mehmet fluit en praat om de honden te kalmeren, zo kunnen we rustig en snel doorlopen.
Wat een avontuur.

We overnachten in Eskesehir, hotel A., waar we gastvrij worden onthaald.
We hebben zin in biertje. Op het terras is dat niet toegestaan. Maar Sam weet wel een supermarkt, we drinken in de lobby van hotel.
Later aan tafel worden woorden gesproken door Iris en Heleen ter afscheid van ons 4en. We worden verwend met kadootjes.

We gaan het missen, de gezelligheid en hartelijkheid van de groep en het dagelijkse ritme van opstaan en lopen gaan en verder gaan in de caravaan.........

Geschreven door Annette.aan.de.wandel