Vanmorgen rond half zeven ons nest uit, omdat onze gastheer rond half acht naar zijn werk ging en van tevoren ons nog een fijn ontbijt wilde aanbieden.

Hij kwam eraan met versgebakken brood van de bakker en toen hij mij zag de tent afbreken zei hij:"Ihr seit ja verrückt... nach Rome zu laufen!". En gelijk weer lachen. Wat ontmoet je toch mooie mensen zo. Hij gaf ons na het ontbijt nog een edelweiss gelukspeld mee voor onderweg. En hij komt vast en zeker bij ons thuis langs.

Vandaag hebben we een etappe vrij parallel met de autoweg B70. Die wij nog goed kennen vanuit onze jeugd. De verbindingsweg naar de snelweg tijdens de vakanties richting het zuiden van Europa. Eerst konden we nog een stuk door het bos, maar al snel moesten we langs de drukke weg op een fietspad.

Ik werd er snel flauw van en raakte geïrriteerd door het lawaai en de harde ondergrond zodat we zoveel mogelijk landwegen zochten via verschillende apps en het kompas, zodat we er toch nog een redelijke dagtocht van maakten.

Bij een Hoofddorp Spelle konden we mooi wat inkopen doen en hebben ook gelijk onze magen gevuld bij een Imbiss op de parkeerplaats. Een warme maaltijd bevalt ons wel goed zo in de middag. Bij het volgende dorpje Dreierwalder heb ik gezamenlijk met Maurice nog fijn ff gepootje waad in het riviertje de Aa.

Vandaag kwamen we ook heel wat verkeersslachtoffers tegen, eerst een haas toen wat dode muizen en later langs de weg verschillende kruizen met memoriam van jonge mannen. We stonden er wel ff bij stil en spraken er nog wel wat over door hoe erg dat wel niet moet zijn als naaste of voor de ouders.

We werden gelukkig ook snel weer opgevrolijkt door de vele zoete kersenbomen langs de weg en nu kwamen de stokken van Gypsy ook goed te pas. Het regende soms kersen!!
Ook troffen we onderweg een melkautomaat aan op een boerenerf waar je heerlijke koude, verse melk kan tappen voor weinig….heerlijk, gezien het best wel warm was vandaag.

Tegen zeven uur kwamen we het dorp Horstel binnenwandelen en we zagen de beginheuvel c.q. bergrug al van het Totenburgerwald. Waarop ons vervolgreis komt over de Hermans weg (de Germaanse voetreis waar we later nog wel meer over vertellen).

Maar goed we gingen richting het centrum voor de winkel en ook de RK-kerk voor een stempel in ons pelgrimspaspoort en mogelijk plek voor onze reis villa.

We hoorden de kerkklokken al van ver want er was net een dienst gaande en zo legden we ons eerst lekker in de avondzon te rusten naast het Mariabeeld achter de kerk.

Nadat de dienst uit was ben ik gelijk ff richting de pastoor gegaan, die direct een man op snorde die ons wel een plekje zou geven. Het bleek een missionaris pater te zijn van een klooster van de witte paters, een kilometer verderop, tegen de voet van de berg. Hier konden we mooi een plekje op het hof uitzoeken. En we kregen toegang tot toilet, douche en keukenruimte. We hadden het weer goed voor elkaar!
In het klooster huisden nog maar 3 paters (van de 12). Een pater, Phele, kwam ook nog bij ons zitten onder de veranda en toen hebben we nog mooie gesprekken gevoerd. Ook over de katholieken en dat het nodig tijd werd dat ze zich weer eens hervormen.

Mogelijk kan deze paus Franciscus daar wat aan doen. We stonden ook versteld van de toch wel moderne opvattingen van deze twee. Echt bijzonder en mooi.

Zo op na Rome!!!

Truste