Euhm... ik weet niet goed wat ik moet zeggen om eerlijk te zijn... ineens beginnen mijn kalenders mij te confronteren met het feit dat ik over een dikke 2 weken weer terug naar België kom. Hoewel ik de vrienden, familie en school in België toch wel mis, wil ik gewoon niet weg hier. Voor mijn vertrek zag ik al die video's van mensen die vertelden dat op Erasmus vertrekken lastig kon zijn, maar dat de weer vertrekken uit het land van de Erasmus vele malen moeilijker is. Ik dacht "Hoe erg kan dat nu zijn? Hoe groot kan het leven nu zijn dat je daar na amper een half jaar hebt opgebouwd?"
Wel... vrij tot zeer groot, Wietse van een half jaar geleden
Ik moet toegeven dat het momenteel best moeilijk is om te accepteren dat ik de mensen waar ik 5 maanden mee heb samengewoond en zo veel mee heb gedeeld en zo vaak een slappe lach mee heb gedeeld, weer ga moeten verlaten. Maar goed zoals ze soms wel eens zeggen... treur niet omdat iets is afgelopen, wees blij dat je het hebt mogen meemaken. We maken van deze laatste 2 weken nog gewoon het beste.

Het is alweer even geleden dat ik hier heb gepost. Ik had het druk met 1 paper die ik ongeveer een maand geleden heb moeten inleveren en presenteren, een andere paper die vandaag ingeleverd is en nog een ander vak waar ik over 2 weken examen van heb. Daarnaast was ik ook nog wel gewoon een beetje aan het leven hoor, geen zorgen. We have fun here.
Voor ik het vergeet, met trots kan ik zeggen dat mijn eerste paper hier (en eigenlijk ook eerste paper ooit) een VG heeft gekregen wat staat voor 'geslaagd met onderscheiding'. Vertaald naar een percentage is dat 90% of meer. (Plaats hier mindblow emoji)
De andere paper ging ook goed al werd dat uiteindelijk wel een ware veldslag om af te werken. Nooit gedacht dat een inhoudsopgave zo lastig kon doen. Maar ja, ik word al wat ouder dus technologie is moeilijk voor mij. Please, give me a break.

Een paar weken geleden hebben we hier ook gezellig naar het Eurovisiesongfestival gekeken. Ik wou dat ik met volle trots kon zeggen dat mijn semi-thuisland a.k.a Zweden verdiend had gewonnen, maar ik stemde eigenlijk vooral voor Noorwegen en vond niet dat Zweden het verdiende om te winnen. De Zweedse mensen vinden zijn het grotendeels met me eens, maar die willen gewoon niet nog eens voor dat hele festival betalen. Anyways, bij de foto's zie je hoe ik dat met de kotgenoten en nog wat extra vrienden heb gekeken. Ik ben niet zo goed in wiskunde, maar volgens mij is laptop + beamer = een belachelijk groot scherm.

Ook kreeg ik een deel van de familie op bezoek. Allereerst wil ik even mijn papa, stiefmoeder, moeke, vokke, nonkel en tante bedanken voor een geweldige week (ook al was mijn aanwezigheid zeer wisselvallig). Ik drop even een groepsfoto om te tonen hoe cool mijn papa is met zijn stoer petje en ijsje in zijn hand. Om eender welke vorm van misverstanden te vermijden, wil ik even melden dat we niet zijn gaan jagen ofzo. Die geweien op de achtergrond zijn van elanden en die verliezen nu eenmaal 1 keer per jaar hun gewei. Natuurlijk hebben we ook geweien gezien waar nog een dier aanhangt, zoals te zien is op die selfie van mijn en een eland. Daarnaast zijn we ook nog met de familie gaan zwemmen in een meer, gezelschapsspelletjes gespeeld, Stockholm bezocht, de tuinen van Linnaeus bezocht en veel in de zon gelegen.

Vandaag heb ik ook met de kotgenoten deelgenomen aan een 5 km loopwedstrijd hier in Uppsala waarbij ik, Ya boy Wietse, op de 21ste plaats is geëindigd in een groep van een goeie paar honderd lopers. 26:22 minuten voor 5 km is niet slecht vind ik zelf. Met al dat trainen wil ik wel even meedelen dat je voor het komende jaar niet meer van mij moet verwachten dan een mooie 4 km/u wandelsnelheid.

Dat was het voor nu, denk ik. Ik hoop mijn laatste 2 weken hier nog goed te vullen met vanalle toffe dingen dus jullie horen nog van me. En anders zal de volgende post de super emotionele afscheidspost worden.

See ya!

Geschreven door WietseinUppsala