Voor we Noorwegen verlaten willen we heel graag nog eens een echte bergwandeling doen en ja, nog elanden zien 😉
Nemen we het bootje in Gjendesheim en wandelen we terug vanuit Memurubu? Sterre paste liever, had nood aan een rustdagje... Dus 3 tickets geboekt (550kr) en onze spullen klaar gezet! Lekker vers (afgebakken) brood mee vanop de camping en 'wijle weg'.
Of we de route langs het meer (10K -4u) of die langs de bergkam (14K - 7u) bekijken we straks. Ik wil heel graag die bergkam doen maar twijfel omwille van mijn knieën... We beginnen er gewoon aan en zien wel... erg pittig stijgen, amai! Maar we worden onmiddellijk beloond met een prachtig uitzicht. En de knieën... het lukt (de pijnmedicatie zal ook wel een grote rol spelen). Na iedere klim worden we beloond... MACHTIG, PRACHTIG, FENOMENAAL! Matthias moet August en ik er af en toe op wijzen dat we ook moeten stappen en niet alleen rondkijken 😉 Dat rondkijken werd wel beloond; ik had een dierengeluid gehoord... en als we goed keken zagen we iets over de berg 'huppelen'... Twee vrouwtjes elanden en een kleintje, wat later zagen we dat het twee keer moeder en kind was. We zetten bij deze dan ook een kleine verrekijker op ons kerstlijstje 😝 Maar amai, hoe vlot dat die beesten zich verplaatsen over de berg! Niet normaal welke afstand die op korte tijd afleggen 😱
Het weer verandert elke minuut... gelukkig hebben we onze halve kleerkast in onze rugzak zitten want we hebben alles gehad; wind, regen, zon... Zelfs buff, handschoenen, muts en zonnehoedje kwamen van pas (dat laatste vooral omdat August zijn favoriete pet in de caravan was vergeten en z'n haar voortdurend in zijn ogen waaide).
Even gestopt om ons brood op te eten met droge worstjes (Marcassou, nog van thuis mee 😉) en smeerkaas uit een tube (hier kunnen ze dus wel lactose-vrije smeerkaas maken). Of ik voor Ozanne ook iets mee had? Nee 🙈 maar ze vond het niet erg om worst te eten, Matthias deed wat smeerkaas op een steen en ook die likte ze gretig op 😉 Drinken had ik wel mee maar het water in het meer is toch veel lekkerder vrouwtje 😉
Terug verder klimmen, straks nog steile afdaling en dan straks nog een zeer pittige klim! Maar nu eerst door het water stappen, wat achteraf het begin van een prachtige waterval bleek te zijn... MACHTIG!
Ik had al een paar keer gezegd; moeten wij dan over die bergkam? Daar? Dat smalle steile stuk? Nee toch? Ja... Toch wel... Even de mensen bekeken die aan de klim begonnen (hier kwam die verrekijker terug van pas, maar helaas is die nog niet in ons bezit 😉)... Eum... Nee... En zeker niet meer de regen die in de lucht hangt, gladde steile stenen NOPE Wij kiezen dan toch maar voor de route langs het meer en nemen die 4 extra kilometers er maar bij. Ondanks dat het een 'vlakke' route was blijkt het niet evident stappen. Dit kwam vooral door de stenen waar we over moesten klauteren, de moerassen waar we door moesten en het pad die niet altijd te vinden was, gelukkig hadden we Ozanne die met haar neus ons steeds op het juiste pad zette! De weg leek ook niet 'in te korten' er kwam echt geen einde aan en het ging niet vooruit 🙈 Ik had Sterre net na de middag een bericht gestuurd dat we nog heel wat te stappen hadden en dat we voor 19u niet aan de auto zouden zijn, gelukkig! Maar ik wou haar nu verwittigen van die extra kilometers, maar helaas geen netwerk... We konden dus ook alleen maar een inschatting maken van de te stappen kilometers en de tijd die we daarvoor nodig hadden... We hadden wel gps en konden ons oriënteren op het meer, we wisten dat we op de juiste weg aan het stappen waren, maar hoelang we nog moesten stappen; zeker nog twee uur en na een uur? Zeker nog twee uur 🙈 Eens voorbij het bruggetje over het meer had August plots netwerk... dus even snel zus verwittigen van onze langere wandeling! 4G hadden we nog niet dus nog even afwachten om de route uit te zetten en te weten hoelang we nog zouden moeten stappen; zeker nog twee uur 😉 Terwijl we met Sterre aan het bellen waren had Ozanne zich gezet, de duts haar oogjes vielen toe 🙈 Dus Matthias ging haar even dragen, eventjes dan toch want miss wou toch liever zelf stappen... Eenmaal aan de achterkant van de berg hadden we 4g en konden we een precieze inschatting maken van hoelang we nog moesten stappen; nog twee uur... Hahaha
Op het einde van de route kwamen we mensen tegen waar we de wandeling mee gestart waren ('regenfrakse', een dame die de wandeling deed op sneakers, een plastiek regenfrakske en een totebag)... dus zooooo traag waren we dan ook weer niet 🙈 Een andere kerel liet ons weten dat we een wijze keuze gemaakt hadden om rond te stappen... Dat het héél pittig en toch wel gevaarlijk was!
Met ons eindpunt in zicht stappen we snel door, die knieën... tja... Dat we de laatste bus van 20u niet zouden halen dat was duidelijk, dus dat we die extra twee kilometer nog moesten stappen naar de parking... Tja...
Mooi wandeling; prachtig, machtig!!! Maar met 22km en bijna 900 hoogtemeters best wel pittig 😉, de tortelini smaakte dan ook héél goed!!!

Geschreven door Verbekes.op.reis