Hey mensen, welkom bij een nieuwe blog. Dit keer is de reis naar Sacramento (en veteranen dag) het onderwerp. Dit is een plaatsje in de bergen van New Mexico. Het is eigenlijk heel het jaar koud en nat. Een soort Nederland in de bergen met veel dennenbomen. Ik vind het een hele mooie plek en deed me een beetje denken aan de Ardennen. We verblijven daar in een groot verblijfsgebouw voor grote groepen. Zulke gebouwen waar je hele klassen van scholen in kwijt kan. We verbleven daar met een ander familie want ja zo’n groot gebouw ga je niet voor 12 mensen gebruiken. Toch met twee families konden we maar 1/6de van het gebouw bezetten. Naast het gigantische gebouw hadden we ook een heel groot terrein aan onze voeten. Er staan dingen als een hoofdgebouw en een speeltuin voor de kinderen. In het hoofdgebouw kan je eten en drinken en wifi hebben. Ietsjes verder op heb je een “point of silence”( waar je in stilte god kan aanbidden) en een openplek voor andere activiteiten als een paintball en stepcourse.
Toen we vrijdagavond aankwamen waren we nog net op tijd voor het avond eten. Na het okay avondeten dat al een beetje koud was zijn we onze spullen gaan uitpakken en in de kamer leggen. Ik had geluk en koos voor een kamer waar helemaal niemand was dus werd ik niet al om 7 uur wakker gemaakt door schreeuwende kinderen. Daarna hebben we een spelletje gespeeld dat lijkt op verstoppertje maar dan een beetje anders op een manier dat als je de persoon heb gevonden die als enige moest verstoppen moest je bij hem verstoppen en dan wacht je tot iedereen het gevonden heeft. En natuurlijk hoe meer mensen het vinden hoe makkelijker word. En we hadden geluk dat we zo’n groot gebouw helemaal voor onszelf hadden waardoor er veel verstopplekken tot onze beschikking kwamen. Na zo’n drie keer het gespeeld te hebben werd het tijd voor de kleine kinderen om zich naar bed te begeven. Dat gaf de optie voor Gabe, een van de dochters van de andere familie en ik om samen met zijn viertjes dungeons en dragons te spelen. Ja eindelijk na een lange tijd heb ik eindelijk het weer kunnen spelen. We hebben zo’n 4 uurtjes gespeeld tot we uiteindelijk zelf naar bed gingen. Mijn eerste indruk was heel prettig ik bevond me eindelijk in een plek waar het heel groen was en mooie natuur. Het eten was tot nu toe nog niet verkeerd en de andere familie was aardig en leuk om mee om te gaan. Helaas vertrokken hun al zaterdag middag om speciale reden. Maar ik heb heel erg zin in het weekend met iedereen. Ik heb ook een van de geadopteerde dochters ontmoet. Een aardige meid die zo haar eisen heeft maar in principe best wel met veel mensen om kan gaan.

Na een goede nachtrust zijn we naar het gebouw gegaan om een ontbijt te eten en daarna naar onze ochtend activiteit te gaan. De ouderen hadden allemaal gekozen voor een challange course. Dit is eigenlijk gewoon dingen als omhoog klimmen en een parcoure afleggen en dan naar beneden glijden. We hebben keuze uit 5 verschillende parcours om te doen. Het eerste was een ladder beklimmen en dan naar beneden glijden. Dat ging best wel snel. We waren met onze zessen dus iedere keer gingen twee met de ladder naar boven en dan ook weer met zijn twee naar beneden. Het volgende onderdeel was een grote schommel. Je ging hier met zijn tweeën in zitten dan werd je omhoog getakeld en op het punt dat jij wou wed je dan losgelaten. Niet heel erg spannend maar wel een mooi uitzicht. (foto’s hierbeneden) Het derde onderdeel was het engste van allemaal. Je had een houten paal in het midden en die was zeg maar nier al te stabiel. Er was dan een stukje verderop een rekstok waar je dan van de paal naar toe moest springen. Dat was het maar het addertje onder het gras dat hel zich allemaal zo 10 meter boven de grond bevond. Uiteindelijk hebben Julia, Cece en ik het gedaan. Julia en Cece gingen eerst maar het duurde 15 minuten voordat ze uiteindelijk beneden waren. Dat allemaal door de angst. Ik ging in mijn eentje waardoor alles een beetje makkelijker gaat want als je boven op de paal staat kan het nogal gaan schudden als de andere omhoog probeert te klimmen. Dan heb je wel de angst dat je er af valt ook al heb je bescherming. Ik deed er in totaal 3 minuten over. Maar ik hoefde niet op iemand anders te wachten en alleen maar op adem te komen en mijn hoogtevrees overkomen. Na de spannende beleving hebben we het volgende onderdeel gedaan. Dit word ook wel de vliegende eekhoorn genoemd. Dat komt doordat de hele groep aan de ene kant staan en de enige persoon aan de andere kant staat. Er is dan een touw over een rekstok heen gelegd en als beide partijen dan gaan rennen dan trek je letterlijk de persoon van de grond af. Maar omdat jij dan ook rent krijg je een schommel effect waardoor het lijkt dat je vliegt. Ik denk dat dit onderdeel wel het leukst was omdat het voor jou niet veel moeite koste maar ook wel als je aan het trekken ben als een team. En het laatste onderdeel was een klein parcoure in de bomen zoals iedereen die wel kent. Ook deze werd maar gehaald door twee mensen omdat je snel pijn aan je handen kreeg of dat het simpel weg gewoon te hoog was voor je. Dus alleen Julia en ik zijn het hele parcoure afgegaan. We hebben zo’n 2 en een half uur over alle onderdelen gedaan. Ik had het erg naar me zin en was dan ook erg tevreden met het feit dat ik alle onderdelen hebben gedaan.

Het werd toen tijd om een lunch te gaan eten. Na de lekkere lunch hebben we even met de kinderen in de speeltuin gespeeld voordat we naar onze volgende activiteit gingen. We hebben met onze volgende activiteit een step bereden. Voor sommige weten wat ik bedoel als je in het klauterwoud in Vlaardingen met grote terrein steppen heb gereden. Wij zijn samen weer naar het punt van stilte gelopen omdat daar verderop het parcoure voor de steppen lag. Het was niet een heel groot gebied maar groot genoeg om toch zo’n 45 minuten naar ons zin te hebben en iedere keer berg op en afwaarts te gaan rijden. Toen we terug kwamen moest de andere familie alweer weg. We hebben toen snel even een groepsfoto gemaakt maar daarna moesten we ze dan toch echt weer uitzwaaien. Na afscheid te hebben genomen zijn we terug naar de speeltuin gegaan en hebben we verschillende balspellen gespeelt totdat we avond gingen eten. We aten taco’s. later bleek dat niet zo verstandig te zijn. na het avondeten zijn we terug de hut in gegaan en hebben we verschillende boordspelletjes gespeeld tot de kinderen naar bed moesten. Tegen die tijd waren we galgje en picturenary aan het spelen. Gabe begon toen lekker een paar scheten te laten door de bruine bonen. Het ging de hele avond door terwijl wij verder de plaatjes probeerde te raden uiteindelijk begonnen de scheten zo te stinken dat het niet te harde was. Iedereen verliet de kamer en liet Gabe lekker in de stank achter. We gingen ons gesprek maar voorzetten op de gang. Uiteindelijk waren we klaar met praten en is iedereen naar bed gegaan. Gabe heeft uiteindelijk de nacht in de woonkamer overnacht. Ik had het erg naar me zin deze dag. Ik was wel erg moe aan het einde maar dat moet ook wel na zoveel activiteit die dag. Het park doet me erg denken aan Europa en dat vind ik ergens wel fijn maar andere kant mis ik het ook wel. Violet (de geadopteerde dochter) was ook erg leuk om te ontmoeten en we hebben als groep het de hele dag erg naar ons zin gehad.

We stonden op om onze spullen te pakken en daarna naar het ontbijt te gaan. Eenmaal klaar met het ontbijt zijn we terug gegaan om onze spullen in te laden en ons klaar te maken voor de reis terug. De kinderen gingen tijdens ons inpakken nog even spelen in de speeltuin. Toen we naar de speeltuin kwamen hebben we zelf ook even mee gepeeld met de spelletjes en hebben we nog meer family foto’s gemaakt. Dat werd gewoon heel veel gedaan. Na een kop koffie te hebben gehaald in het gebouw, zijn we de auto ingestapt om onze 2 en een half uur lange auto rit te beginnen. Na alles uitgepakt te hebben, werd er aan mij gevraagd of ik de verjaardag van Gia en haar vriendinnen wou ontvluchten. Ik dacht daar geen twee keer over na en zei direct ja. Want welke jongen wilt nou met 15 meiden in een huis zitten? Dus ik heb mijn spullen gepakt en heeft Erica mij naar Jennifer gebracht. Ik heb daar de nacht doorgebracht. We hebben lekker gebrade vlees gegeten en twee film bekeken. De eerste was de oude film uit 1990 “IT”. helaas was de film niet compleet. We miste het grote deel waar ze als volwassenen het monster voor de tweede keer gaan bevechten. Dus door de teleurstelling hebben we maar een tweede Stephen King horror movie “ The Shinning” opgestart. Dat is een pittig lange maar leuke film. En er waren momenten in die iedereen herkent zoals de tweeling en Jonny die de legendarische quote “ here is Jonny” zegt. Na nog even wat nagepraat te hebben over de films is iedereen naar bed gegaan.

Maandag ochtend begon vroeg en heb dan ook niet veel gedaan. Uiteindelijk hebben we als groep besloten om naar Ross te gaan. Dit is een hele goedkope kledingwinkel. Ik heb hier redelijk goedkoop eindelijk nieuwe schoenen kunnen kopen. (de mijne zaten al gaten in). Voor de rest had ik niks gekocht. De andere kwamen met volle karren aan met kleren. Ik was wel verbaast met het aantal. Nadat we betaald hadden, begon de honger te komen. We vertrokken naar super salade, een plek waar ik wel al eerder heb gegeten. Het is een restaurant waar je onbeperkt salade en pasta’s kan eten. Het is een lekkere en goede plek om te eten want je hebt alles wat je wilt en onbeperkt. Ik vraag me af waarom het niet zo populair is. Na onze magen vol hebben gegeten zijn we terug naar huis gegaan en hebben ze mij thuis gebracht. Ik heb thuis nog even me huiswerk afgemaakt en een andere aflevering van Sherlock gekeken.

Ik heb het altijd naar me zin bij Jennifer. We hebben in het algemeen een goeie dynamiek met elkaar en de andere. Ik voel me daar erg op me plek. Ik heb het ook ongelofelijk naar me zin gehad in Sacramento. Ik denk dat het een van me beste ervaringen is. Ik voel me steeds meer op me plek en ben echt aan het genieten van de Amerikaanse cultuur en de mensen die ik heb leren kennen. Een uitwisseling student zijn geeft zo zijn voordelen omdat je altijd wel iets heb te vertellen over je ervaring wat anders is dan hier in Amerika. Ik ga natuurlijk nog veel meer beleven met 7 maanden op me agenda. Dus ik hou jullie up to date. Ik spreek jullie in de volgende blog.
(1914 woorden)