Met gids Felipe afgesproken dat we niet weer bij nacht en ontij op wilden staan, dat we niet in het oneindig door wilden gaan met birding en dat we om 13.30 uur terug wilden zijn in Salamina om op ons gemak op eigen gelegenheid het stadje Salamina te kunnen verkennen. En dus stonden we om 06.30 uur weer naast ons bed in Casa Lola. Daar werd voor ons in een chique kamer een chique ontbijt opgediend. Haha, prachtig!

Onze Willy, een hele oude paarse jeep stond om 07.00 uur voor ons gereed. Er in zitten was lastig. Het dak was net te laag om rechtop te zitten. Ook bovenop de jeep in het bagagerek bleek het comfortniveau minimaal. Maar goed, volgens Felipe behoorde dit allemaal bij de Colombian Experience. D.w.z. voortdurend stof happen en constant door elkaar geschud worden. Ook op het dak zitten van de Willy bleek niet echt comfortabel. Staan op de achterbumper van de auto bleek uiteindelijk de beste positie.
Natuurlijk zagen we onderweg langs de straat weer een hele reeks mooie, en vooral kleine, niet stil zittende, maar altijd ver weg zittende vogeltjes. Fotograferen was dus weer uiterst moeilijk.

Onderweg bleef Lizethe cowboys (vaqueros?) en koeienrassen fotograferen die door een collega thuis werden beoordeeld. Samaria was de vallei waar de waspalmen stonden. De palmen waren inderdaad enorm hoog en stonden in een bergachtig weidelandschap. Op zich zeker heel mooi. In de palmen vonden we ook de Golden headed parakeet. Ze waren goed te zien en nog veel beter te horen. Terwijl we stonden te fotograferen bleven ze vrolijk in alle richtingen krijsen. Blijkbaar kwamen ze af op de vruchten van de waspalm. Het landschap in de vallei was mooi met allerlei patronen, prachtig om te fotograferen. In de vallei aten we ook de Colombiaanse lunch, forel met rijst en salade en een platgeslagen banaan in een eettentje langs de weg. De lunch smaakte voortreffelijk.

Na de lunch, reden we veel te laat, wat helemaal geen probleem was, terug naar Salamina. We reden daarbij door het dorpje San Felix wat er uiterst origineel en niet toeristisch uit zag. Onderweg zagen we grote percelen met avocado’s. Volgens Felipe eigendom van een Canadees bedrijf dat de grond veel te goedkoop opkocht van arme Colombianen, veel te veel water gebruikte voor de avocado aanplant en uiteindelijk het milieu verpestte met gewasbescherming. Hij had er geen goed woord voor over. In Salamina reden we juist voor een Maria processie uit die net van start ging. Sjiek geklede mensen liepen allemaal, vrolijk lachend mee met de processie. Een muziekkorps voorop en een groot Mariabeeld op een auto helemaal achter aan de processie. We zagen de processie nog net aankomen bij de kerk waar ze werden ontvangen door een geestelijke van die kerk. Blijkbaar waren er in de adventstijd dagelijks van deze Mariaprocessies.

Met de grote hoeveelheid eten die we al hadden gehad was een flink diner niet meer aan ons besteed. Dus deden we het met crackertjes met ham en kaas en een fles Chileense rode wijn op het terras van Casa Lola.