Wat hebben we goed geslapen onder het monotone geraas van de river wild! Moe zeker? En zo moe dat we brood vergaten in te slaan en het is zondag! Maar geen nood: we starten met een wandeling op nuchtere maag naar de waterval verderop. Op een infobord lezen we dat vroeger het vee hierlangs werd gestuurd om te weiden en later terug gehaald voor de verkoop. Dat moet echte wild west cowboytaferelen hebben opgeleverd over die rotsblokken langs de rivier. Vervolgens zoeken we een zonnige parking bij de Vøringsfossen om pannenkoeken te bakken als ontbijt.
Al snel loopt de parking vol met toeristenbussen in alle maten en gewichten. De gids geeft uitleg, zoveel minuten en verder. Hier zijn de paden goed gebetonneerd, dus voor iedereen toegankelijk. Maar het is de moeite! In de diepte bulderen twee watervallen in een donkere ravijn.
Op de parking lopen we Marc op het lijf. Marc wie? Kijkers van 'Het hoge noorden' herinneren zich misschien Marc en Claudia, de gids/sneeuwruimer/voorrijder op de pas van het Vikingmuseum?
Het weer is hier uitzonderlijk warm en het blijft nog even goed! 'Bij 18° lopen ze hier in bikini! Nu gaat het richting 30°!' aldus Marc... Hij gaat mooie tijden tegemoet, weet Paul!!! 3 weken geleden was de parking en de weg vrij, maar de omgeving was nog volledig wit. Hij rijdt ons traject van vandaag 3 keer met toeristen van de cruise, voor het museum moeten we bij Claudia zijn. We moeten tot Dyranut, dat is het hoogste punt van de pas en boven bij de trol heb je een 360°zicht richting Oslo en Bergen over het plateau van de Hardangervidda - de grootste hoogvlakte van Europa! Wat een wonderlijke natuur treffen we hier! Ècht zo ruw, zo natuur, nauwelijks ingrepen van de mens... Hoewel... Er staan hier meer dan 2500 woningen terwijl de regio maar 65 inwoners telt. Vakantiehuizen, hutten, accomodaties allerhande, want hier wordt geskied en geavontuurd!
Marc toont foto’s van de winter hier, hallucinant ! Stilstaan met de auto betekent ingesneeuwd zijn en dan jezelf uitgraven met de schop die je dient bij te hebben! Nu alles er hier zo zonnig, vredig en bijna gesmolten bij ligt, kan je je dat niet voorstellen.
Dat het gebied hier erg moeilijk toegankelijk is en was, blijkt uit de 'spaghetti' die Google maps ons voorschotelt! Een combi van haarspeldbochten en tunnels die zich letterlijk kurkentrekkergewijs door de bergwand boren. Ze overbruggen niet zozeer afstand dan wel hoogteverschillen! De Noren zijn krakken!
Bij Dyranut (her)ontdekt ons Nala de sneeuwpret, ze speelt en rolt en dolt en steelt de show bij omstaanders! Als we bij de trol komen, arriveert Marc er met zijn groepje. Zoiets van 'derde keer'... Bij de trol gewaagt Paul van de volgende rots en... zo wandelen we een tweetal kilometer weg van de platgelopen paden! Zo prachtig, rustig, ongerept,... De smeltende sneeuwvlaktes maken vervaarlijke ijsbruggen en klotsende beekjes, maar met ons waterdichte bottinekes met stevige grip raken we netjes weer aan de refuge.
We dalen opnieuw af en passeren langs een stuwmeer, waar het water wel heel laag staat...
Terug in Eidfjord zoeken we Claudia op, maar die sluit net haar rondleidingen af. Morgenvroeg zijn we wel welkom. We krijgen haar kaartje zodat we eventueel afspraak kunnen wijzigen. We wandelen door Eidfjord, een piepklein oord, waar het enorme cruiseschip (327 meter lang...) het hele zicht op de fjord wegsnijdt. Bij een resto-café-bakkeri trakteren we onszelf op een latte.
We keren terug naar onze slaapplek van vorige nacht die blijkbaar in 'de tuin' van Marc en Claudia ligt!
Achter ons (wild)kamperen twee Zwitserse jongeren, gisteren waren ze weggestuurd, het 'allemansrecht' wordt dus niet meer zo vlot toegestaan als alom verkondigd wordt. Ook wij merken dat op veel plaatsen verbodsborden zijn opgehangen... Wij duimen voor hen en ons op weer zo'n rustige nacht!

We willen trouwe volgers alvast waarschuwen dat de 4G-signalen hier zwak zijn en dat we wel eens geen verslag zullen kunnen posten.