Vandaag gaan wij bij de kabouters op bezoek.

Ontbijten doen wij weer op onze hotelkamer, net al de dagen hiervoor.
Na alles weer ingepakt te hebben, rijden wij om 9.45 uur weg en nemen de weg naar het oosten uit Torrey. De “sheriff” in zijn auto let er nog steeds op, dat er niet te hard wordt gereden. Wij zwaaien hem gedag. De route voert ons weer door het Capitol Reef Nationaal Park en wij bewonderen nogmaals de schoonheid van de rode en witte rotsen hier. Wij volgen Highway 24 oostwaarts.

Na een tijdje zitten wij in een heel ander landschap. Bij het nietige plaatsje Caineville golft de weg door een soort van maanlandschap van afgeronde, grijs tot groenig gekleurde heuvels.
Later komt er weer wat kleur in het landschap, van rood en bruin. Sommige rotsen zijn gelaagd in horizontale banen van bruin, oker, bruin, oker, en dat vele malen herhalend, alsof het spekkoek is. Heel bijzonder allemaal. Langs de weg zijn geen plekken om te stoppen en de berm ligt te laag of is niet betrouwbaar, dus wij moeten wel doorrijden en zijn er geen foto's van. Later heeft Rina nog wel wat foto's gemaakt tijdens het rijden.

Bij de plaats Hanksville zien wij het tankstation dat in een rots is uitgehouwen en het Whispering Sands Motel, waar wij eens logeerden.
Wij blijven op Highway 24 en rijden naar het noorden. Daar kondigen langs de weg al een paar bruine rotsen in bobbelvorm aan, wat het landschap verderop nog meer in petto heeft voor ons.

Wij slaan af de Temple Mountain Road op en even later slaan wij naar het zuiden af de Goblin Valley Road op, en maken een zijsprong om naar het Goblin Valley State Park te gaan. Het is een kleine omweg, maar dat hebben wij er graag voor over en wij hebben er de tijd voor.

Anders dan jaren geleden, toen was het gratis, moet er nu $ 15,= entree betaald worden. Omdat het een staatspark is, is de Amerikaanse parkenpas hier niet geldig. Er staat nu een klein bezoekerscentrum, er is een folder van het park, en later blijkt dat er wandelpaden zijn uitgezet, een soort van trap is aangelegd, informatieborden langs de route staan en dat er beter voorzien is in toiletgebouwtjes. Gelukkig mag men nog altijd door het hele park heenlopen, tussen de goblins (kabouters/aardmannetjes) door.

Het landschap is hier weer zo anders, dan dat wij al gezien hebben deze reis. Wij lopen kriskras tussen de geboetseerde rotsen door en zien daar allerlei vormen in, zoals Donald Duck en Pino, een schildpad, een kind dat zit te lezen en iemand kijkt over zijn schouder mee, een beer die op zijn rug ligt en op alle vier de poten iets omhoog houdt, een kabouterdorp en uitstekende rotsvleugels. Zo leuk! Wij hebben er enorm plezier in om hier rond te struinen en wij blijven maar foto's maken en filmen.
Deze vallei is veel groter dan dat wij nu zien, maar op een gegeven moment lijkt alles op elkaar en wij moeten ook nog verder. Als wij uit de vallei geklommen zijn, eten wij onze broodjes op aan een picknicktafel in de schaduw van een overkapping, met als uitzicht de kaboutervallei aan onze voeten. Ook ons reisbeertje is van de partij.

Vanuit het park terug op de hoofdweg rijden wij verder door een heuvelachtig landschap naar de Interstate 70 en gaan die op naar het oosten. Wat is het hier stil op deze snelweg! Later zijn er een paar motoren, campers en vrachtwagens, maar echt druk is het niet.

Na een tijdje slaan wij af op de Crescent Junction en gaan Highway 191 op naar het zuiden, in de richting van de plaats Moab. Het wordt allengs drukker op de weg. In de buurt van deze plaats wordt het landschap weer rood en ruig. Zo komen wij langs de afslagen naar het Canyonlands NP en het Arches NP, die op de nominatie staan om de komende dagen te bezoeken. In de hoop dat het weer meezit, want na weken zonneschijn, schijnt het weer om te slaan en gaan wij regen krijgen. Wij zullen zien.

Het plaatsje herkennen wij, maar er is wel het één en ander veranderd de laatste jaren. Er zijn meer grote hotels gekomen, andere zien er anders uit – dus zullen wel gerenoveerd zijn, en het is er veel drukker dan voorheen. Maar het is wel erg leuk om hier weer te zijn.

De Moab Rustic Inn, ons hotel voor 4 nachten, hebben wij snel gevonden. Het ligt op een paar minuten lopen van het centrum van deze plaats. Het is 5 uur 's middags als wij het parkeerterrein oprijden. Het is een al wat ouder motel, maar het is netjes gerenoveerd. Wij krijgen op de 2de verdieping een nette, ruime kamer met een aanrechtblokje en kasten er in. Er staat een grote koel/vrieskast, maar een kookgelegenheid is er niet. Er wordt ook door het hotel geen ontbijt verzorgd. Maar dat is in deze plaats niet zo belangrijk, want er zijn heel veel restaurants. Er is zelfs een 72 pagina's dikke brochure op ongeveer A4-formaat met allemaal restaurantbeschrijvingen en hun menu's er in. Dus van de honger hoef je hier niet om te komen. Bovendien is het ontbijt, net zoals de voorgaande dagen, ook prima zelf te verzorgen op de kamer. Omdat er binnenkort weer een wasje gedraaid moet worden, nemen wij ook al vast een kijkje bij de wasmachines/drogers, die in een keurige ruimte staan.

Voor het avondeten lopen wij naar Pasta Jay's, een Italiaans restaurant dat een begrip is in Moab en aan de hoofdweg ligt.
Wij kunnen op het overdekte terras zitten. Rina neemt een overheerlijke ovenschotel met penne, kip, spinazie en kaassaus, en ik neem mijn favoriete spaghetti met gehaktballen en tomatensaus. Daarbij maakt een koel biertje de maaltijd compleet. Het is Rina te veel, het was ook een portie waar wij thuis samen van zouden eten, en zij neemt het resterende mee in een “box”, zoals dat in Amerika heel gebruikelijk is. Wij zetten dat op onze kamer in de koelkast en dat is morgen nog lekker voor de lunch.

Omdat wij weer een paar boodschapjes nodig hebben, rijden wij naar de City Market (supermarkt) aan Main Street, dat tevens de doorgaande weg is van Highway 191. Deze weg is erg druk en er rijden ook van die grote Amerikaanse trucks door het stadje. Altijd mooi om te zien, die grote vrachtwagens.

Om 19.30 uur is het al donker en terug op de kamer lezen en schrijven wij nog wat.

Het weer: zonnig/bewolkt, tot 29 graden Celsius
Vandaag gereden: 178 mijl
Hotel: Moab Rustic Inn

Geschreven door Menrbijtjes