Vanochtend namen nog snel afscheid van een huisgenootje en vertrokken we naar ’t Vat, een eetcafé hier. We laadden onze bagage in de ‘bagagebus’ en stapten op onze bus. Vervolgens vertrokken we richting Voltzberg. Na een uur rijden stopten we in de buurt van de luchthaven en kregen we daar een lekker ontbijt.

Nadat onze buikjes gevuld waren zetten we onze tocht verder. We reden ongeveer 3 à 4u over een zeer hobbelige bauxietweg. En als ik zeg zeer hobbelig, is het echt zeer hobbelig. We werden helemaal door elkaar geschud. Ik zat achteraan in de bus en wanneer we door een diepe put reden, vlogen we bijna tegen het plafond. Deze rit op zich was al een heel avontuur. We hadden wel een prachtig uitzicht. We zagen bijna overal rondom ons groen, en af en toe passeerden we een klein houten hutje. Wanneer de gids zei dat we zouden stoppen om sanitair te ontspannen, parkeerde de bus zich aan de kant van de weg en mochten we allemaal een plekje in het bos uitzoeken… We kunnen natuurlijk geen toiletten verwachten in de jungle. Na deze pauze vervolgden we onze tocht en we bleven maar hobbelen. Na een tijdje was ik daar toch een beetje klaar mee. Ik was dan ook zeer blij als we bij de aanlegsteiger van de boten aankwamen.

Daar kregen we eerst nog een Surinaamse maaltijd, dan laadden we onze bagage in de boot en tot slot stapten we in een andere boot voor een drie uur en half durende boottocht op een rivier te midden van het tropisch regenwoud. Ook hier hadden we een prachtig uitzicht. Het tropisch regenwoud heeft zijn naam niet gestolen en na een tijdje varen kregen we een regenvlaag over ons heen. Na regen komt zonneschijn en er was dan ook een hele mooie regenboog te zien. De zon begon stilaan onder te gaan en de verschillende ara’s vlogen over de rivier weer naar hun slaapplek. Na al deze mooie indrukken waren we toch blij als we op onze bestemming aankwamen. Een houten plankje in een bootje, zit namelijk niet heel comfortabel en dat voelde mijn rug na een tijdje ook.

Onze bestemming was een eiland op de rivier. Op het eiland stond een houten hut, waarin we later onze hangmatten zouden ophangen. Er was ook een kleine primitieve keuken, toiletten en douches. Onze bagageboot was onderweg beginnen zinken en kwam dus wat later toe, we begonnen uit te laden en merkten dat er een aantal tassen nat geworden waren. Het was pech of geluk hebben. Ik had geluk, mijn tas was droog gebleven. Toen alles uitgeladen was konden we ons beginnen installeren in het hangmattenverblijf.

Daarna kregen we weer lekker eten, konden we nog even napraten en vervolgens zochten we onze hangmat op om te slapen.

Geschreven door LaurienInSuri