Onze voetjes deden gisteren wel wat pijn door vermoeidheid. Goh, die 35,5 km was toch best een aardig stukje lopen door de bergen. We zaten in een groot complex waar dagelijks pelgrims komen en gaan. De kamer was ruim en de douche was gelukkig warm. Dat is hier niet vanzelfsprekend. Heerlijk als je zo moe bent om dan lekker lang te douchen. Daar knapt een mens van op. Daarna gegeten bij hetzelfde complex, we hadden geen zin meer om ook maar één extra stap te zetten. Heerlijke linzensoep, pastasalade, kipschnitzel en frietjes gegeten. Alles smaakte goed, want we hadden ook enorme trek. Je valt hier alles behalve af, want het eten is niet altijd even gezond.

Na het eten meteen onder de wol gekropen met de airco aan en NPO start voor een stukje film te kijken na het journaal. Je begrijpt het al.....onze luikjes bleven niet lang open en om kinderbedtijd ging het licht uit 😴😂.

Na een paar uur waren we beiden wakker, dit keer geen wantsen, maar 🦟..... Het leek wel een hele colonne met zoemorkest.... Ook de citronella olie was mee vanuit NL en we sprenkelden het hele bed onder de olie. Zelf wilde ik eigenlijk ook weg vanwege de lucht 🤣. Steef sliep weer snel, maar ik was klaar wakker. Na veel te veel minuten toch nog in slaap gevallen. De wekker waren we vergeten in te stellen, maar we werden uit onszelf rond half 8 wakker. Geen haast, want het regende en de afstand was klein vergeleken met de vorige dag.

Douchen, koffers snel neerzetten, op ons gemak ontbijt gegeten en op pad met poncho aan. De temperatuur is goed als we vertrekken, zo’n 17 graden. Dus korte broek met sportshirt aan onder de poncho en gaan met die banaan. De eerste 10 km voornamelijk miezer regen. Soms heel even droog, waarna je meteen de capuchon afzet om te ‘luchten’.

We verwachten weinig gelegenheden op onze route vandaag om iets te drinken, te eten of naar de toilet te gaan. Ach ja, buiten achter een bosje of struik, is de normaalste zaak van de wereld geworden, zelfs als het regent. Een poncho verbergt alles 😂.

Diverse keren komen we vandaag de groep Nederlandse dames tegen, die geboekt hebben via organisatie ‘Loopend Vuurtje’. De groep splitst zich en we komen dan de ene, dan de andere groep tegen. Af en toe maken we een praatje. Zij mogen vandaag een dorp eerder stoppen, in Cee.

Het weer knapt na ca. 10 km compleet op. De poncho’s kunnen uit. De route vandaag is erg mooi en erg rustig. Aan het begin van de wandeling hebben we uitzicht op het stuwmeer. Helaas is het dan te regenachtig om ook maar echt te genieten van het uitzicht of een mooie foto te maken. Daarna stijgen en dalen we regelmatig, lopen op paden omzoomd met stenen muurtjes die mogelijk enorm oud zijn. Hebben de Romeinen of de Kelten deze muurtjes nog gemaakt? We weten het niet, maar zeker is, dat het enorm veel werk geweest is. En dát in een tijd, waarin er nog geen machines beschikbaar waren.

We zijn ook nu weer eiken, eucalyptus en dennenbomen. Ook heide en veel varens behoren tot ons uitzicht. Wat is het fijn om buiten te zijn. We mijmeren over de tijd dat we straks thuis achter een bureau of ander werk doen, waarbij we binnen zitten. Wat zullen we de rust en het buitenzijn in een rustgevende groene omgeving weer missen. Natuurlijk is het fijn om de mensen en dieren te zien waar je van houdt, maar de (soms) stress van alledag hebben we niet gemist.

Na een poosje krijgen we toch echt zicht op de zee. Wat heerlijk om nu zover te kunnen kijken na dagen in de bergen te hebben rondgewandeld. Dat was overigens ook erg mooi, maar ook dit heeft z’n charmes.

We dalen steeds meer en komen bij het plaatsje Cee terecht, waar de groep dames uit NL logeren. Wij stoppen want we zijn toe aan een rustpauze en bestellen wat te drinken en spaghetti. Na de nodige energie weer te hebben opgedaan na 20 km, lopen wij naar onze bestemming Corcubión. De naam doet Frans aan. Het is een historisch plaatsje, maar we hebben niet veel zin meer om dat te gaan ontdekken. De zon schijnt, ons hotel is aan het strand.

We checken in en met slippers aan, gaan we naar het zandstrand. We lopen door de branding, eten ons stokbroodje op en strijken hierna neer op het terras van onze overnachtingsplek. We bestellen een drankje. Steef leest zijn boek, ik schrijf vandaag het verslag. De zon schijnt, de golven klotsen..... Het leven is goed. Love life 🧡

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis