Vandaag de pelgrimstocht van Sarria naar Portomarin. Maar eerst nog wat berichten over gisterenavond. Na onze wandeling van Samos naar Sarria ff een stukje netflixen en vervolgens rond 19:00 uur op zoek naar een restaurant. We willen na ca 14 dagen wel eens wat anders dan een menu de pelgrim want al deze menu’s zijn nagenoeg gelijk. Bij een leuk restaurantje zijn we gaan zitten. We merken dat het aantal bekenden door onze rustdag bijna tot 0 is gedaald. Maar dan zijn er 2 altijd in het zwart bekleden dames die we eerder hebben gezien. Ook zij eten een hapje in dit restaurant.
We komen aan de praat met een Duitse vrouw. Zij is alleen op pad, loopt langzaam, is net gepensioneerd en heeft alle tijd. Ze heeft zelfs geen ticket voor de terugreis naar Frankfurt.
We besluiten lekker te eten en te drinken. Elise neemt een droge witte wijn en ik een biertje en bestellen van de tapas octopus. Daarna een salade, een hamburger voor Elise en pasta carbonara voor mij met gebakken groene pepers voor ons beiden. Tussendoor een paar goede glazen wijn. Wij eindigen met Flan, thee en koffie. Het was heerlijk en voldaan naar het hotel. Het licht gaat vroeg uit want om 6:15 uur loopt de wekker af. We willen vroeg op pad want het wordt warm vandaag.
Het lijkt wel de vierdaagse merk ik op als we net op pad zijn. Er zijn veel meer lopers dan hiervoor. We hoeven niet meer te kijken of we goed gaan. Leuk is anders moet ik zeggen. We waren hier al voor gewaarschuwd. De laatste ca 100 km doen veel mensen aan de Camino mee want dan krijgen ze een certificaat van deelname. Dit staat goed op je CV en er worden zelfs studiepunten toegekend waar Elise gisteren al over schreef.
Net buiten Sarria gaat de weg stijl naar beneden en dan roepen we altijd tegen elkaar dan gaat het ook weer omhoog. Dat komt dus ook nu weer uit. Het parkoers stijgt over de eerste 10 km met ca 200 m om daarna tot onze eindbestemming te dalen. We halen een eerste stempel bij iemand die met fruit langs de weg staat en een 2e volgt in het eerste dorpje. We besluiten om door te lopen. Het is door de toename van het aantal wandelaars overal erg druk. Naarmate de tijd en de afstand toeneemt, wordt het rustiger. We gaan na 11 km bij een bar wat drinken en nemen ook een stuk taart. Er zit ook een stel Amsterdammers die al jaren in Frankrijk wonen en die we eerder hebben gezien en gesproken. Er volgt een praatje. Elise geeft de vrouw een middeltje want ze is op dag 2 gevallen en heeft een paar gekneusde ribben. Het kan raar gaan en een ongeluk zit in een klein hoekje. Altijd kijken waar je loopt dan voorkom je dit soort vervelende dingen. Na de thee gaat het pad over holle wegen met aan beide kanten gestapelde muurtjes. Dit zie je ook veel in Engeland en hiermee is de link tussen Galicië en de Kelten weer bewezen. Er wordt beweerd dat de Kelten voor de Romijnen naar Galicië zijn gekomen. Zelf heb ik wel eens gelezen dat het andersom was maar hoe dan ook het is een zeer landschapsbepalend iets.
We komen langs een volgend pareltje. Een boerderij waar pelgrims tegen een gift van alles kunnen eten; er liggen pannenkoeken, gebakken eieren, wentelteefjes, kaas, worst, etc, etc. Te veel om op te noemen. In de boerderij staan tafels en banken. Hier kan je het gekozene opeten met frisdrank, thee of koffie. Heel bijzonder.
Naast de ingang van deze boerderij zit een Amerikaan en zijn vrouw die we eerder hebben gezien en gesproken. Hij is ziek. Heeft gisteren wat verkeerds gegeten en ziet er echt slecht uit. Als een dood vogeltje zit hij te wachten op een taxi. Hij kan vandaag niet verder lopen. We wensen hem en zijn vrouw veel succes en gaan verder na wat pannenkoeken te hebben gegeten.
In het pelgrimsboekje stond het al. Soms zijn er tegenliggers op de weg. En ook ons overkomt dit. Er komt een kleine kudde koeien met gieten aan. Elise heeft er een filmpje van gemaakt. Een hele bijzondere ervaring. Portomarin komt in zicht. Het dorp ligt op een helling sinds de jaren 60. Daarvoor lag het lager in het dal waar nu een stuwmeer is. Langs kanten zie je nog de oude grotendeels afgebroken huisjes. Wandelend over een hoge brug over het stuwmeer komen we aan in Portomarin. We hebben het weer gehaald en het is aangenaam weer. Morgen wordt anders. We krijgen regen en ook dat hoort bij Galicië. Op naar een nieuw avontuur.

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis