Nadat we gisteren ons hotel in het centrum van Sarria gevonden hadden, koffers weer naar de kamer hebben gebracht en verslag plus foto’s ge-update hadden, gingen we het centrum in om een stempel te halen in de kerk (uiteraard). Nog nóóit zoveel kerken van binnen gezien als tijdens onze Camino 😀. Het was er redelijk druk, er stond zelfs een kleine rij. Hier werd verteld, dat we vanaf nu iedere etappe 2 stempels moeten verkrijgen om in aanmerking te komen voor de Compostela. Overigens begrijpen wij dit wel, want het is logisch dat ze een soort ‘bewijs’ willen van de afgelegde afstand. Hierbij geldt dus de laatste 100 km. We zien hier nu wel dat het veel drukker is geworden op de route. Veel groepjes met dezelfde shirtjes lopen hier rond. Ook lazen wij dat het in Spanje goed op je CV staat als je de Camino hebt gelopen en op de universiteit verdien je er studiepunten mee. De vraag is dan ook, wat verdient iemand die er 3000 km voor heeft gelopen? Wij lopen 800 km verspreidt over 2 vakanties.

In de avond voor het gemak bij hetzelfde hotel gegeten, maar de menukaart was weinig verrassend..... Wel hebben we kennis gemaakt met 2 vrouwen en 2 mannen uit Californië. Één van de 2 vrouwen droeg de Camino op aan haar overleden echtgenoot. Hij overleed in Kopenhagen aan een hartinfarct. Ja, je hoort hier schrijnende gevallen. Wij staan meer dan ooit stil bij het belang van gezond zijn en blijven. Het is allemaal niet vanzelfsprekend.

We spraken dezelfde avond een student uit Manchester. Hij liep het laatste stuk van de Camino zonder aanwijsbare reden. Hij deed aan een zeer jonge Hugh Grant denken. We spraken over van alles en natuurlijk ook over de Brexit.

Na een goede nachtrust (jahoeoeoe, zónder kriebelhoest), gingen we na het ontbijt per taxi naar Samos. De taxi betaalden wij €5,00 (€22,00) meer dan ze bij de receptie van ons hotel gezegd hadden. Later bleek het een misverstand te zijn en kregen we het terug van de receptionist. Gisterenavond hadden we besloten om een mis bij te wonen. Jaja, moet niet gekker worden 😜. Dat besluit kwam voort omdat het klooster uit de 7e eeuw pas rond het middaguur te bezoeken was. Dat was voor ons wat laat, want we wilden ook terug naar Siarra wandelen. Dus de mis bijgewoond, althans voor een gedeelte. We verstonden het natuurlijk niet. Op een gegeven moment gingen de kerkgangers elkaar omhelzen en handen schudden. Dat was een mooi moment, bedoelt om elkaar de vrede te geven. Verder begrepen we het niet. Een mooi moment om even stil te staan bij hetgeen belangrijk is, vonden wij. Maar dat hoeft voor ons niet in een kerk. Het bezoek was bedoeld om een indruk te krijgen en te beleven.

Het klooster van Samos ontving in vroegere tijden veel pelgrims, die 3 dagen in de abdij mochten verblijven. De pelgrims konden hier ook hun schoenen laten repareren.

Na onze voortijdige ‘ontsnapping’ uit de kerk, gingen we eerst even wat drinken. En de terugtocht met benenwagen, gewapend met onze rugzak, was weer begonnen. Iedere dag de rugzak op en de stokken mee. We zijn het zo gewend, dat je jezelf bloot voelt zonder deze zaken 🙂, als een slak zonder huisje.

De wandeling was ook hier weer erg mooi door het groene Galicië. We wandelden langs kleine dorpjes en holle wegen, langs stromende riviertjes en boerderijen. Het is goed wandelweer: bewolkt en rond de 20 graden.

We stopten nog een keer bij een alternatief, gezellig uitziende gelegenheid. Er scharrelden kippen rond. Er stonden geen prijzen op de kaart en later bleek dat je een donatie kan geven. We aten er een bocadillo en zelfgemaakte aardappelkroketjes, erg lekker. We gingen weer door, maar vergaten onze stokken. Dat hadden we gelukkig snel in de gaten en haalden ze weer op.

Op een gegeven moment kwam de route samen met het gedeelte wat we gisteren gelopen hadden. Onze conclusie is dat het zeker de moeite waard is geweest om geen rustdag te houden.

Morgen lijkt een warme dag te worden met temperaturen boven de 25 graden, dinsdag gevolgd door regen. Nu uitrusten voor de komende dagen, want morgen staat er weer 23,5 km op het programma. Onze tocht begint op te schieten, komende week bereiken wij ons doel.

Van het thuisfront wat betreft onze dieren, alleen goede berichten. Wel begrijpen wij dat er een orkaan naar de Azoren onderweg is. Zou er hier een restant aan land komen? We gaan het beleven!

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis