Vandaag eindelijk een mooie zonnige dag. We wilden wat eerder weg want het is de zwaarste dag van de route. De eigenaresse van ons pension had voor ons een ontbijt en lunch pakket gemaakt zodat we niet hoefden gewachten tot 08:00 uur want dat vonden we te laat. We waren na een onrustige nacht waarbij Elise veel last had van kriebelhoest om 6:30 opgestaan. Na ons gebruikelijke bezoek aan de badkamer hebben we op de kamer ons ontbijt gegegeten en na alles weer te hebben opgeborgen in de koffers en deze bij de receptie te hebben neergezet - wat worden die dingen zwaar - gingen we op pad. Het was net licht en we hebben de kerken van Villafranco del Bierzo goed kunnen zien. Het is alles bij elkaar een klein dorp dat ligt ingeklemd tussen de bergen en waar een groot deel van de lokale bevolking leeft van de Camino. Net buiten het stadje heb je de keuze uit 2 routes.
We hadden besloten om de lichte route te lopen i.p.v. de zware route die over de toppen van de bergen gaan. Reden hiervoor was dat het fenijn in de staart zou zitten vandaag met een stevige klim naar onze eindbestemming voor vandaag.
We liepen langs de weg en ook langs de rivier. Het pelgrimspad is goed beveiligd voor snelverkeer. Er zijn betonnen blokken gelegen tussen het wandelpad en de openbare weg. Het ging goed maar het was nog koud want de zon kwam nog niet over de berg. We liepen de eerste 10 km ruim binnen 2 uur en kwamen aan in Trabadelo waar de zware route naar beneden komt en alle pelgrims gezamenlijk hun weg vervolgden.
We namen in dit dorp onze gebruikelijke thee en iets anders dan een tortilla. We weten niet hoe het heet maar het was gewoon lekker en er zat eens geen ei en aardappelen in die wel in de tortilla zitten. De zon ging haar werk doen, het werd warm en we deden vesten uit en liepen in korte broek en in een T-shirt. Onderweg kwamen we al veel pelgrims tegen die we al eerder gezien hebben. Dit geeft een gevoel van saamhorigheid. We voelen ons een grote familie.
Via diverse dorpjes kwamen we in Vega de Valcarce waar we onze 2e thee namen en het lunchpakket opaten. We gingen verder want er stond ons nog wat te wachten.
Tot Las Herrerias liep de weg nog redelijk vlak maar daarna veranderde dit. We waren nog niet het dorp uit of we kregen een paar stevige kuitenbijters te verwerken en we hadden nog 9 kilometers te gaan. Na ca 2 km moesten we de weg af en ons pad vervolgen door de bossen. Het begon prettig maar werd snel heel stijl en de zandweg werd een bergpad met grote keien. Hard werken en zweten dus. We kregen ook nog een paar echte haarspeldbochten te nemen. Het moest niet gekker worden. Uiteindelijk bereikten we La Faba een gehucht dat nog per auto is te bereiken. Aldaar een lekkere pannenkoek genomen en snel weer verder want we hadden nog 4,2 km te gaan. We liepen het dorpje uit en daar begon het weer. Een stijl bergpas naar boven. We hadden toen gedacht om dit deel van de dagtocht in 2 uur te doen. Het werden er ruim 3. Moe maar ook enorm voldaan bereikten we om 16:00 uur O Cebreiro op 1306 m. We hebben vandaag 800 m geklommen. O Cebreiro is overigens een van de oudste halteplaatsen van de Camino. Sinds 900 komen er al pelgrims de nacht doorbrengen. Hierin zal de komende decennia weinig veranderen. Het is de enige manier om over de bergen in Galicië te komen. En de hoofdstad van Galicië is..... Santiago de Compostela! We hebben nog ca 160 km te gaan naar deze bijzondere plaats.

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis