Er viel niet veel te zien in het kleine dorp gisteren, dus we gingen uitrusten en (wat vroeger dan anders) op het terras zitten. Andrew trakteerde ons op Sangria, de beste die we hebben geproefd. Steef hield het bij een biertje. De sfeer was lekker ontspannen en er kwamen steeds meer bekenden en onbekenden van de ondergaande zon genieten. Ook een echtpaar uit Nieuw-Zeeland van het Noorder eiland. Zij hadden 30 jaar een boerderij gerund samen met zijn broer en vonden nu dat ze een lange vakantie hadden verdiend. Aardige mensen zonder poespas, ‘gewoon’ gewoon. Jammer dat we deze mensen op het laatst van onze reis hebben leren kennen.

De hotel- restaurant eigenaar riep dat het restaurant open was en iedereen ging naar binnen. Wij hadden Miki nog even geroepen bij zijn Alberge. Hij wilde ook met ons eten. We zaten aan een lange tafel waaraan iedereen kon aanschuiven. Het eten was goed en wederom voor slecht €12,00 een heel menu gegeten inclusief drankjes. Na afloop naar boven en na verloop van tijd verstomde het geluid. Alle Pelegrino’s zijn moe en voldaan en natuurlijk de volgende dag weer een afstand afleggen.

Voor de laatste keer ontbijt met meerdere bekenden, die dit keer bijna allemaal op dezelfde plaats sliepen. Er waren maar weinig slaapgelegenheden in dit dorp. Het was een ontbijt met van alles erop en eraan. Andrew voelde zich niet erg lekker, last van zijn maag. Wij hoorden dit al vaker tijdens deze Camino. Wij denken dat het komt van het water drinken. Het water is niet overal drinkbaar. Een fles water van 1,5 liter kost slechts €0,25 cent en voor dat geld, zit je safe. Dus dat hebben wij steeds gedaan. Goed gevuld gingen we om 08.00 uur met gemende gevoelens op pad.

De wandeling vandaag was een stuk afwisselender dan gisteren. Geen hele rechte paden, maar kronkelend en ook wat heuvelachtiger. Het uitzicht was niet monotoon, we liepen ook langs bossen. Ook kwamen we diverse dorpjes tegen en er was gelukkig ook iets open. Eind oktober schijnt dat niet meer het geval te zijn.

Onderweg bedenk je en praatten we over hoe snel de dagen zijn gegaan en hoezeer wij blij zijn dat we geen enkele blaar, ziekte of iets aan spieren of pezen hebben gekregen. We hebben er velen gezien en over
gehoord. Wij waren goed voorbereid en ook voelen we ons sterk en gezond. Misschien heeft onze dagelijkse magnesium pil hier ook aan bijgedragen.

Blij zijn we met dat onze laatste dag een leukere wandeling inhield, de zon schijnt en we konden zelfs in t-shirt met korte broek wandelen. Iedere dag dat we aan het wandelen waren, ging de song door mijn hoofd ‘It’s a beautiful day, the sun is shining, I feel good and no-one’s gonna stop me now’ (van Queen). Het geeft weer met hoeveel zin en blijdschap wij hier in het Noorden van Spanje aan het wandelen waren. Heerlijk om het geluid te horen van onze voetstappen het het getik van onze wandelstokken...... dit gaan we missen....

Nu rest ons nog alleen ‘the-halfway-stamp’ te halen hier in Sahagún. Het is best wel een afstand, 500 km hebben wij gewandeld in 3 weken tijd met slechts 2 rustdagen. Best een beetje trots op ‘Lampenkap & Co’ 🙂.

Straks nog een laatste drankje met onze mede-pelgrims-vrienden en gezamenlijk eten.

Zal even wennen worden: een leven zonder dagelijkse rugzak wat voelt als een slak zonder slakkenhuis. Het is ons niet eigen om een weg te volgen en niet af te maken. We zullen kijken wanneer wij dit kunnen doen.

Voor alsnog wandelen wij, Steef en ik, verder door het leven met elkaar en met veel mooie momenten in ons hart. Allemaal heel erg bedankt voor jullie positieve berichten, aanmoedigingen en meeleven. Dat waarderen wij enorm. Nu nieuwe plannen maken! 🧡

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis