In de namiddag gisteren een leuk restaurant gevonden voor de avond om gezamenlijk met Andrew te gaan eten. Het restaurant hoorde bij het hotel en was er vlakbij. We kregen een korte rondleiding door het restaurant wat verrassend genoeg een ondergronds gangenstelsel kende. Er werd ons verteld dat het gangenstelsel helemaal onder Castrojerez doorliep. Het restaurant bewaarde daar de wijn vanwege de constante temperatuur. Onder het gangenstelsel liep water. We kwamen daar Les tegen, de 72-jarige man uit Melbourne die zijn vrouw verloren had na 49 jaar huwelijk. Hij vroeg ons of we ergens op hem hadden gewacht om te kijken of hij in orde was. Wij bevestigden dat en hij zei dat hij dat enorm waardeerde. Een eenzame ziel die aandacht goed kan gebruiken. Hij zou daar om 19.00 uur dineren en wij om 20.00 uur.

Eerst nog Peter en Melissa tegen gekomen op de hoofdstraat voordat we Andrew zagen met wie we hadden afgesproken voor een drankje voor het eten. Peter en Melissa hadden een slang gespot. Jammer dat wij die niet gezien hebben, maar misschien komt dat nog.

Na het drankje gingen we naar het restaurant voor een ‘menu de Peregrinos’ en kwamen daar de Texanen Gary en Bob tegen. Andrew komt uit Vermont en het lijkt zoiets als Rotterdammers met Amsterdammers: ze doen beleefd maar daar houdt het wel mee op. Andrew zegt dat de meeste Texanen op Trump gestemd hebben, dat is blijkbaar niet zijn keus (volkomen te begrijpen overigens).
Ook Les zat alleen aan een tafeltje maar had al gegeten. In overleg besloten we hem uit te nodigen aan onze tafel, maar hij wilde niet, zei hij tegen Steef. Wij hadden een goed menu, met gemixte salade, linzensoep of knoflooksoep vooraf en als hoofdgerecht namen we de knoflookkip. Nagerecht was ook lekker, de wijn was dit keer wat minder.
Ook Jesse, een andere vrouw uit Melbourne sprak ons aan. Ze vroeg naar de t-shirts van Endparalysis en of wij gesponsord werden. Ons verhaal verteld en ze vond het een goed doel. We schijnen op te vallen met de t-shirts 😀.

Goed geslapen, Steef werd wakker met keelpijn. Dat is in de loop van de dag gelukkig verdwenen. We hadden gisteren ons ontbijt meegekregen in het restaurant, want we wilden niet pas om 07.45 uur ontbijten. Dus vanmorgen vroeg picknick op ons bed 😂 en om ongeveer 07.30 uur stonden we buiten bij 8 graden C. Het voelde niet koud aan en werden getrakteerd op een prachtige zonsopgang die wij wederom vastlegden op de foto. Het rode licht is werkelijk geweldig mooi zacht. De zon staat nu in oktober ook lager en dat geeft mooi licht. Er waren wat mooie windveren te zien en later op de dag begon het ook harder te waaien.

Na ruim 1 km gingen we stijgen, een stijging van 12%. Dat is best voelbaar aan onze spieren die alleen het vlakke NL gewend zijn. Maar ondertussen zijn we heel wat gewend sinds we hier zijn. Afdalen was 18%.....

Het landschap was weer zoals gisteren, dor en droog en eindeloze vlakten met gemaaide goudgele korenvelden. Maar in combinatie met de zon en wolken, stilte toch wel mooi. Sommigen vinden het saai, wij kunnen er wel van genieten en hebben het dan over de ons bekende stadsdrukte in Rotterdam...... De stilte heeft ook iets. We lopen soms in stilte n luisteren naar onze ritmische voetstappen en wandelstokken. Het is wel een beetje meditatief. Maar komen daardoor ook tot allerlei gesprekken en leren elkaar nog beter kennen. We hebben het hier nog steeds prima naar onze zin en genieten zoveel als we kunnen. Blij met elkaar ❤️.

We passeerden diverse kleine dorpjes die lijken te bestaan doordat de Peregrinos er overnachten en eten. Er lijkt armoede te zijn. Sommige huizen zijn ingestort, andere zijn heel oud. Behalve van de enorme graanakkers, waar leven deze mensen anders van?

Blij dat we af en toe na 10 km ergens een Thé Verde kunnen bestellen en een Tortilla of Bocadillo (= broodje). We hebben altijd 1,5 liter water per persoon bij ons. Vandaag hadden we dat niet nodig want het werd niet warmer dan 23 graden C met een behoorlijk harde wind die Steef ‘orkaankracht’ noemde 😀. We zijn niet weggewaaid in ieder geval.

Dit is de laatste langere afstand geweest van de komende dagen. Nog maar 3 dagen wandelen en dan zit het erop. Vreemd om terug te keren terwijl de wandeling nog niet af is. Maar ook tevreden terugkijkend op mooie ontmoetingen en wandelingen.

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis