Vrijdag, 29 juli 2016
Riga: langs de kust (A1). Wout heeft even buiten het centrum een hotelkamer geboekt. We willen eerst naar een Renault-garage. Dat is even zoeken, maar ook de reden om 2 dagen in Riga te zijn. Met de nodige omkeer-sessies vinden we de garage. Ze zijn niet heel erg welwillend, op 1 persoon na, die nog wel zijn best doet om ons hele programma voor elkaar te krijgen. De auto gaat voor "analyse" naar binnen. Gelukkig hebben ze het kapotte onderdeel en de tijd om de remlichten te repareren, maar er zit geen enkele ruimte in voor olie verversen en het startprobleem. Dat was in Polen veel beter. Maar we gaan dus met het voorlopig belangrijkste euvel op zoek naar het hotel. Hotel "Best" in een rustige wijk buiten het centrum en niet ver van de Renault-garage (waar je als wachtende klant € 0,35 voor je bekertje koffie moet betalen). We vinden ook na wat omzwervingen i.v.m. een spoor waar je niet over komt en éénrichtingsverkeer het hotel. Checken in. "Aparte" kamerindeling, maar de auto voor het raam. We gaan een eerste rondje oude stad doen, met trolleybus 27 naar het centrum. Lopen de gebouwen en straatjes langs en door en het nog het echt middeleeuwse deel. Hier vinden we wel wat terug van de handelshuizen en opslaghuizen, meer danin bjv. Tallinn. In Riga wel veel meer ornamenten en "gevel-drukte" ook. Het is lekker weer, hoewel er wat regen is voorspeld.
We begrepen niet hoe de we de terugrit met de trolleybus moesten doen omdat er geen bovenlijnen te zien waren aan de andere kant van de weg. Turen op de OV-kaartvan het VVV maar we zagen het gewoonweg niet. Terug op ons uitgangspunt bij de Ekmanbrug zag Wout ineens dat de trolley zijn leiding neer deed en toen begrepen we pas dat er dus ook een lijn terug was.! Over de brug gaat dat dan met enig geratel weer omhoog. Een beetje suf van ons. 's-Avonds in het hotel gegeten, maar de bediening deed er veel té lang over. Ze deed haar best, maar kloeg dat ze het alleen moest doen. Toen we het toetje bestelden met nog een -prima - wijn liep het uit de hand. Het kwam maar niet en we hoefden al niet meer. Na plm. half uur/3 kwartier ben ik gaan vragen of er een "kaas"-probleem was. Ze werd erg kwaad op me en vond dat ik daarmee onvriendelijk was. Ik had niets verkeerds gezegd maar ze was inmiddels duidelijk overspannen geraakt. Ook andere gasten zaten oeverloos te wachten. Het hotel was groot en behoorlijk bezet (w.s. volgeboekt) nadat ook een touringcar bus vol grijze muizen voorreed en de hele lading dropte. Er was iemand ziek geworden. Zo'n groot hotel (76 kamers) zou dan toch uit een reservegroepje/studenten moeten kunnen putten in noodsiuaties. Krenterigheid?
We spraken NL-ers naast onze tafel (ze zijn toch overal) waarvan de dochter internationaal motorraces doet en de rest van het gezelschap meereist met de motoren. Ook een cameraman en een coach. Ze zou 2e op de Europese ranglijst staan. Duurcrossen of zoiets. Het meisje was op haar 8e begonnen, maar leek nu niet meer helemaal tevreden.

Zaterdag, 30 juli 2016 - Riga
Eerst weer naar centrum, nu naar de Art Nouveau-wijk bij Alberta-straat en Elizabeth-straat. Het is er wat drukker maar het valt nog te overzien. Er zitten bijzondere panden bij en de meeste aantrekkingskracht heeft het gebouw "van Eisenstein" (de vader van de cineast). Niet dat het mooier is wel heel groot en erg wit. De toenmalige bouwstijl Art Nouveau en soms wat Jugendstil is over de hele stad verspreid. Maar hier het meest geconcentreerd. Het zal in die jaren uitbreiding van de stad zijn geweest en welgestelden wilden graag gezien worden in hun rijkdom. Er wordt hier en daar gerenoveerd. Heel bijzonder zo'n wijk als tijdsbeeld. Koffie op het terras van een zeer trendy cafe/lunchroom in Antonius iela.Lopen in de richting van een groot park en gaan dan naar de centrale markt bij het station. Buiten stalletjes met textiel - ook de "Chroestjov-b.h.'s" hangen er in alle kleuren. Het verhaal gaat dat Chroestjov tijdens een bezoek aan een can-can-voorstelling in Amerika verrast was van de kleurrijkheid van dames ondergoed en bij terugkeer verordonneerde dat de eenheidskleur (welke weet ik niet) afgedaan had en lingerie in alle kleuren van de regenboog te koop moesten zijn. Of het waar is? Tegen de hallen aan vooral stalletjes met de mooiste groenten. De vijf overdekte hallen zijn ooit gebouwd en gebruikt als zeppelin-hangars. De eerste is uitsluitend vlees. Daarna worden de hallen iets kleiner en zijn gekoppeld. Weer vlees, brood, zuivel en tenslotte vis. De laatste is werkelijk fantastisch. Alle stallen gerookte vissen van allerlei soort, kaviaar van alle maten, soorten en prijzen, gerookte hom. Het rook er fantastisch en we gaan naar huis met stroken gerookte zalm, wat zwarte viseitjes. Ook weer ingelegde gerookte visjes en er is haring in veel verschillende sausen. Bij de groenten zie ik peterselie-peen en koop er één. Nog eens kijken wat ik er mee ga doen. Zulke mooie markten en smaken mis je in NL wel en ik merk in deze landen dat ik best op de gerookte vis (vers en in blik) zou kunnen leven.
We halen de auto bij het hotel op en om plm. 19.00 uur zijn we weer op de camping terug. Riga ziet er een stuk zakelijker uit dan Tallinn-oud. De gebouwen zijn ook veel groter en uit een andere tijd. Een heel klein stukje er van is echt oud en middeleeuws en sfeervol. De moeite waard.Het OV-systeem is buitengewoon fijnmazig, maar er bestaat niet zo overzichtelijke plattegrond van en vooral bij het station is het druk, maar niet geconcentreerd zodat overstappen een lange wandeling vergt. Ook wordt in de onderdoorgangen niet aangegeven welke uitgang je moet hebben voor welke bus of tram. Maar verder was alles goed geregeld en we zijn meerdere keren met de trolleybus langs de dikke rivier gereden met een mooi uitzicht op de stad.

Zondag, 31 juli 2016
Langs de over van de Svetupe-rivier - vlakbij onze camping mondt ze uit in zee - zijn zg. offergrotten. Een oud gebruik dat de RK-kerk getracht heeft uit te roeien, maar nog steeds worden hier jaarlijks in juni "diensten" gehouden. In Letland zijn 3 van zulke grotten gevonden. We gaan er kijken. Voor de trap naar beneden een waarschuwingsbord dat de "infra" eigenlijk niet meer te gebruiken is zonder risico. We proberen het toch - voorzichtig want de trap blijkt half verrot. Het lukt wel. Grotten van rood zandsteen met inscripties, een bekertje met munten en wat gedroogd bloemen. 3 Gangen van in totaal plm. 65 meter. We gaan alleen de voorhal in. De rest is wat smal, laag en nogal vochtig. Klauteren weer over de enge trap naar boven, hebben geen misstappen gemaakt. Jammer dat er niet gerepareerd wordt, maar misschien is dat omdat je eigenlijk over het land van de bewoners daar moet. Die schrijven aan het begin dat het privegrond is. Intussen begint het te regenen. Eerst wat boodschappen en dan naar de haven van Salacgriva. We denken aan een kleine vissershaven maar het is groot en aan de overkant is enorme opslag van hout. Grote schepen kunnen er aanmeren. Eén visboot, roeiers op de rivier "Salaca" en een miniatuur vuurtorentje. Het giet en de auto weigert weer eens te starten. Wachten tot die er weer zin in heeft. Avond in het hotel gegeten. Om 6 uur gaat de wekker. Morgen een lange rit. naar Karklés in Litouwen, vlakbij Klaipeda en weer een Russische grens (Kalinningrad) en de Oostzee/Baltische zee.
Letland is dan weer voorbij. Ook mooi groen land. Heel andere taal, andere sfeer (Lets klinkt heel zangerig en rustig). In Riga bij de parkeerplaats van het hotel sprak ik 2 Spanjaarden (motoristas). We hadden het over de baltische mens: zij gruwden er van. Zo in zichzelf, niet groeten, lachen, somberheid en ze vergeleken het met de zuid Europese warmte en opgewektheid. Een beetje gelijk hebben ze wel, er kan niet een spontaan woord of lachje af. En inderdaat wat in zichzelf/ met elkaar. We stonden bijna een week in Salacgriva naast Russisch sprekende Esten die in de hele week geen woord gezegd hebben en wij aanvankelijk nog gedag zeiden, zonder respons. Heel vreemd. Daarentegen waren Zweden en Finnen die we tegenkwamen spontaan, iets zeide, even langs kwamen e.d. Dus het is niet "noordelijk" maar volkgebonden. Enfin, wel allemaal vol met nationale parken, soms met de bladeren erbij gesleept.

We gaan naar Litouwen - ook voor de 2 keer - voor de laatste dagen in Balticum en eindelijk naar de Oostzee.

Geschreven door Hanzestedenreis