Gisteren dus aangekomen in het 121 inwoners tellende Montealegre. Toen ik het dorpje inreed was de breedste straat ter grootte van een auto. Ik dacht hier ga ik niets vinden maar was wel toe aan stoppen en bijkomen. De eerste persoon die ik tegenkwam vroeg ik dus of er een hotelletje was. Hij zei ik weet het niet en vraag het even in de cantina en wees een deur aan rechts van mij. Cantina had voor mij zoiets als restaurantje. Ik zag geen bordje, geen enkel teken van hier kan iemand naar binnen stappen maar hoorde wel mensengeluid. Ik trok de deur open en stond ineens in een dorpscafe met kaartende spanjaarden, spelende kinderen en uiteraard in de lucht de niet ontbrekende tv. Alsof je ineens als een soort timemachine in een andere wereld stapt. Hulpmiddel is dus mijn Spaans en ik legde uit dat ik een kamer zocht. Kreeg te horen dat Sari over 2 minuten aanwezig zou zijn. Bleek de dochter te zijn van Manolo van cafe-restaurant Manolo (de cantina zonder uithangbord). Sari was kordaat net als haar vader en bracht mij na de cortado (koffie met klein scheutje warme melk) naar een schitterende casa rural. (Www.ctrmontealegre.net ). Ik dacht vraag het maar even is er ook een restaurant in het dorp? Het bleek hetzelfde cafe te zijn waar ik voor de cena (avondeten) moest zijn. Om 21.15 schoof ik aan tafel en kreeg traditionele soep (heerlijk) voorgeschoteld. Ik zag er van alles in drijven tot zalm aan toe. Alleen dat was al voldoende om de maag te vullen. 2 gepaneerde kipfilets en als drinken nam ik bij hoge uitzondering een glas rode wijn die zo zacht was alsof er roomboter op je tong smolt. Als toetje ijsstaart waarbij een fles ballantine whiskey gereed stond om te besproeien. Koffie na met een vleugje alcohol. Om 4 uur ‘s-nachts werd ik wakker buiten gierde de wind door de bergen alsof ze beiden de afgelopen dag en de volgende dag aan het doornemen waren. Dat beloofd wat voor vandaag maar vanochtend was het toch rustig. Het was toch een korte bijeenkomst denk ik. Sari had ontbijt klaar gemaakt met de nodige verse jus d’orange en koffie. Tevens wat uitleg over hoe ik weer mijn weg moest vervolgen. Er volgende eerst een kleine afdaling naar Silva om vervolgens weer aardig te klimmen. Na de klimpartij, ik was gelijk wakker, volgde een kilometerslang afdalinkie naar Ponferrada. Daar gegeten en de afdaling ingezet naar Villafranca del bierzo. Daar start de laatste etappe van 203 km richting Santiago de Compostela. Wetende dat er straks weer 30 km lang geklommen moet worden zal ik de stekker er bij villafranca uit trekken. Dan heb ik weer uitermate goed mijn best gedaan. Ga ik op zoek naar hotel. Hotel San Francisco is het geworden 39 eurootjes mag afgeschreven worden van mijn rekening. Traditiegetrouw de fietskleding na een heerlijk bad omgewisseld voor gewone kleding. De badhanddoeken waren iets te weinig in de wasverzachter gestopt dus het leek meer op schuurpapier nummer 80. Niet te hard afgedroogd anders is al het “mooie” bruin verdwenen. Telkens als ik mij omgekleed meld, krijg ik de opmerking dat ik er uit zie als een heel ander persoon. Inmiddels is de temperatuur in Villafranca ook 31 graden en wie kom ik tegen in Villafranca? Nee niet Gunther, die is opgehaald door de Spoorwegen, maar ons Russische trekpaar. Die waren veel sneller als ik maar over Cruz del Ferro gereden. Wat ben ik dus blij dat ik dit niet heb gedaan, scheelt een halve dag inspanning. En de verhouding inspanning en rust mag wat mij betreft de laatste paar dagen doorslaan naar het laatste. De rus (giovenne) vertelde mij dat plaatsen voor trein en bus naar Madrid allemaal waren uitverkocht. Dus het werd per vliegtuig van Santiago naar Madrid, per vliegtuig van Madrid naar Barcelona en van daaruit naar Rusland. Villafranca is in ieder geval een leuk toeristisch plaatsje afgestemd op de Camino. Zonnetje in wat foto’s schieten en weer kijken of er vanavond weer iets oozienbarends op tafel kan komen. Morgen wil ik 80 km “sprinten” donderdag idem zodat ik vrijdag op tijd ben in Santiago om mijn fiets te stallen bij Soetens die deze dan met bagage af gaat leveren op mijn thuisadres. Maar zover is het nog niet daar moeten nog heel wat omwentelingen voor worden gemaakt.

Geschreven door Hansbos57